Nevermind

Półmrok rozpraszało światło płynące z ekranu komputera i licznych, różnokolorowych diod. W powietrzu unosił się zapach marihuany, energetyka i nieco zwietrzała woń pizzy z salami. Pokój pełnił rolę sypialni, jadalni i gabinetu, przypominał natomiast zwykłą graciarnię. Byłem już przyzwyczajony do tego stanu. Poza tym, nie miałem ostatnio czasu na sprzątanie swojej kawalerki.
Większość dnia spędzałem w pracy, nocami zaś zajmowały mnie poboczne projekty. Social media nigdy nie śpią, więc i ja nie mogłem sobie zbyt często pozwalać na wypoczynek. Albo życie osobiste. Właśnie dlatego zaskoczył mnie telefon od brata.
Tradycyjnie rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. Byłem wdzięczny, gdy w końcu przerwał te krępujące podchody.
- Wybierasz się do rodziców na Noc Oczyszczenia? - Zdawałoby się, że pytanie było stricte retoryczne. Nie miałem przecież na ten temat nic do powiedzenia, gdzie indziej bym się ukrył? - Pomyślałem, że mógłbym wpaść po ciebie po drodze - Zaproponował William.
- Spoko. Wpadnij po mnie przed piątą, chciałbym sprawdzić system antywłamaniowy. - Mówiłem spokojnie.
- Sądzisz, że sprawdzisz go lepiej od ojca? - Ironizował.
Mój ojciec był jednym z pierwszych, którzy wzbogacili się na Nocy Oczyszczenia. Skomputeryzowane systemy antywłamaniowe, jakie opracował pozwoliły mu na wybudowanie niezłego i najbezpieczniejszego domu w okolicy.
- Ostrożności nigdy za wiele. - Rzuciłem. - To jak?
- W porządku, będę wcześniej.
- Tylko bez imprezy-niespodzianki. Po zeszłorocznym niewypale nie mam ochoty na powtórkę. - Ostrzegłem, nim się rozłączyłem.
Miałem niesamowite szczęście obchodzenia urodzin w pierwszy dzień wiosny, który nasi najwspanialsi nowi Ojcowie Założyciele postanowili przerobić na krwawą rzeźnię. Skutecznie odebrali mi tym nastrój do świętowania.